Man-Vrouw verhouding

Relaties toen en nu.

Wij allen zijn opgevoed door moeders die dachten dat het hun taak was voor de kinderen, man en het huishouden te zorgen en door vaders die het als hun taak zagen om het inkomen te leveren, zoals hun vaders dat ook weer deden.

Zolang beiden hun taak volbrachten leek het goed. In mijn werk kom ik tegen dat deze vrouwen hun taak maar met moeite konden waarmaken. Ze konden onbewust hun gevoelens over wat ze eigenlijk echt wilden en voelden toch niet helemaal opzij zetten. Ze voelden zich gebruikt. Behandeld als een ding en konden met deze gevoelens geen kant op. Niemand die hen begreep.

Ergens in hun onbewuste leefde de angst om tegen het traditionele rollen patroon in te gaan. Allereerst zouden ze met een schare kinderen achterblijven en wat zou de kerk van zo’n vrouw vinden die zich niet dienstbaar aan de man opstelde? “Veel kinderen” waren door de kerk toch wel voorgeschreven. Voorbehoedsmiddelen waren uit den boze.

Dienstbaar zijn aan de man

Ook op seksueel gebied gedroeg de vrouw zich dienstbaar aan de man. Mannen werden opgevoed met de onbewust levende gedachte dat ze recht hadden op hun partner, ze hielden toch van hun vrouw, dus was het ook normaal dat je wilde vrijen.

Herkent u dit?

Veel clienten wel….
In veel gevallen voelt een vrouw al ver van tevoren dat hun partner uit is op seks vanavond. Ze voelt dat hij dat ergens in zijn hoofd heeft…of ergens anders.

Bij de vrouw ontstaat er een soort spanning, er wordt iets van haar verwacht, ik moet weer, terwijl er geen enkele romantische indicatie aanwezig is om die avond te gaan vrijen. De dagelijkse routine is aan de gang, ieder doet zijn eigen ding.

De man heeft zijn zinnen (onbewust?) al gezet op een avondje vrijen, hij heeft er zin in. Hij denkt, gezellig samen vrijen vanavond. Jij bent mijn vrouw, ik ben gek op je dus we gaan het doen. Wij samen.

Wanneer het dan bedtijd is ligt de vrouw verkrampt in bed, ze heeft helemaal geen zin in vrijen, ze wil niet. De zenuwen gieren door het lichaam. En eigenlijk weet ze niet waarom. Waarom wil ze toch niet? Mankeert er iets aan haar?

Ondertussen komt hij bij haar liggen en het oude, bekende ritueel begint. Hij aait en streelt haar in de hoop dat ze opgewonden raakt. In elk geval raakt hij steeds meer opgewonden.

Echt contact?

De vrouw raakt verward omdat een deel van haar nog wil geloven dat hij niet uit is op seks, maar op contact met haar. Hij heeft niet eens door dat ze zo gespannen is.

Ze raakt nog meer gespannen, het moment nadert dat ze het moet gaan zeggen. Wanneer het overduidelijk is dat hij gewoon wil vrijen, zoals in de ochtend al merkbaar was, moet ze beslissen.

Afwijzing

Als ze nee zegt weet ze dat hij zich totaal afgewezen voelt. Dat hij zich boos omdraait of ruzie begint te maken en zegt dat ze nooit wil. Hij zegt dat mannen gewoon anders zijn dan vrouwen en dat het aan haar ligt, dat het niet normaal is dat ze niet wil.

Veel vrouwen twijfelen dan ook aan zichzelf. Ben ik nu gek? Ligt alles aan mij?

Grenzen aangeven

Geeft ze toe aan hem zodat er geen ruzie is of blijft ze bij haar eigen gevoel en zegt ze dat ze niet wil? Wanneer dit het geval is wordt de vrouw geconfronteerd met haar eigen angsten, wanneer ik niet toegeef moet hij mij niet meer. Dan wordt ik aan de kant gezet.

Gaat het om seks of verbinding?

Veel vrouwen worstelen met dit probleem. Hoe kan het nu dat deze mannen totaal voorbijgaan aan de gevoelens van hun partner wanneer het over seks gaat? De vrouw wil niet vrijen omdat ze het gevoel heeft dat het niet om haar gaat maar om zijn seksuele behoeften. Daarvoor heeft hij haar nodig zo blijkt. Tijdens de vrijpartij is hij eigenlijk alleen maar bezig met wat hij denkt en voelt ook al denkt de man zelf dat hij datgene doet waarvan hij denkt dat zij dat ook wil. Hij vergeet stil te staan bij haar gevoelens omdat dat makkelijk is en hij dan ook voorbij kan gaan aan zijn eigen emotionele stuk.

Opvoeding mannen

Wanneer mannen in hun mannenrol (opvoeding) hun eigen emoties verdringen, hun eigen kwetsbaarheid niet durven toe te laten zijn zij ook niet in staat zich open te stellen voor die emoties van de ander. Om dat wel te kunnen moeten ze hun rol laten vallen. Dat is erg moeilijk omdat de identiteit van de man is verbonden met zijn rol( een echte man) en niet met zijn eigen gevoelswereld.

Mannen voelen zich ernstig afgewezen in hun man-zijn wanneer hun vrouw hen seksueel afwijst. Wanneer hij hierin niet kan presteren verliest hij zijn eigenwaarde. Dat hoort toch bij zijn rol? Dit kan zo naar en frustrerend zijn dat er het gevaar bestaat voor verwijdering in de relatie. Wanneer een vrouw hem niet wil ervaart hij dat als geen geschikte man zijn. Als falen, als totale afwijzing.

Maar er is een oplossing voor deze communicatiestoornis…..

Mannen werden opgevoed met het idee van, niet huilen, sterk zijn, niet je gevoelens tonen, niet lullen en kinderachtig doen. Die gevoelswereld moet bij de man verdrongen worden, in feite het gevoel dat het in het leven niet zozeer om hem gaat als wel om de rol die hij moet vervullen. De pijn en het verdriet worden ver weggestopt en de illusie van “de man” blijft over, hij hoort erbij maar is zichzelf kwijtgeraakt.

De vrouw is opgevoed als dienstbaar zijnde, als verlengstuk van de man, haar autonomie werd verdrongen, de kant van het grenzen stellen naar de buitenwereld. Ze kan en mag geen grenzen stellen, dus moet ze op een andere manier zich verweren. Deze vrouwen manipuleren vanuit de slachtofferrol de omgeving, door de ander zich schuldig te laten voelen naar hen toe. Wanneer vrouwen zich zo opofferen verwachten ze daar toch ook wel dankbaarheid voor terug.

Dus vrouwen verdringen over het algemeen de daadkracht, het grenzen stellen en mannen de gevoelskant, beiden vanuit hun traditioneel bepaalde rol waarbij beide partijen het verdriet hebben verdrongen. Het verdriet van niet gezien worden zoals je bent. Deze generatie kreeg kinderen, veel kinderen die deze ouderrol met de paplepel binnen kregen. Zoals elk kind, neemt het de onbewuste problematiek van de ouders over.

Deze generatie.

Vanuit de dictatoriale opvoeding van onze ouders proberen wij het beter te doen en laten onze kinderen zoveel mogelijk vrij en mogen vooral toch doen waar ze zelf in geloven. Op zich is hier niets mis mee ware het niet dat tegenwoordig ouders angst hebben hun eigen grenzen te stellen. De angst van de ouders om grenzen te stellen en een slechte ouder te zijn overheerst het gedrag (want men wil niet op de kind dezelfde pijn bezorgen als die van hen zelf).

Zolang eigen gevoelens verborgen moeten blijven kunnen onze kinderen deze gevoelens niet met ons delen daar wij als ouders er niet voor open staan.

Het begin van het uit elkaar groeien

Zolang de partners zich aan hun rollenpatroon houden, lijkt alles goed te gaan. Maar wanneer één van de twee ontevreden wordt beginnen de problemen. Er ontstaan klachten zoals, depressiviteit, seksuele problemen, angsten, waarna er een therapeut wordt gezocht.

Er wordt aan het rollen patroon getornd. Meestal geeft dit een onveilig gevoel voor de partners, zijn/haar gedrag wordt niet zomaar meer voor lief genomen. Nee er moet gepraat worden, uitgelegd worden, de billen moeten langzaam maar zeker bloot en dan kom je bij de verdrongen lagen terecht.

Welke partner koos jij?

De partner die je ooit hebt gekozen komt veelal overeen met het innerlijke ouderbeeld, bijv. wanneer een vrouw een autoritaire vader heeft gehad zal ze vaak een man uitkiezen die datzelfde gedrag op een bepaalde manier ook vertoont. En zal zij het gedrag vertonen dat die moeder ook had of zich daar heftig tegen verzetten wat uiteindelijk precies hetzelfde is.

Opvoeding

Als kind word je opgevoed door ouders die hun eigen zaakjes verdrongen hebben, kinderen voelen dit feilloos aan maar kunnen hier niet over praten daar het verborgen moet blijven, dus verdringen zij het ook weer. Om dit te kunnen blijven verdringen ontstaat er een innerlijke ouder die precies dezelfde opdrachten geeft als de echte ouder. Dit noem ik het overgenomen vrouw of manbeeld. Het kind kiest ervoor deze zaken niet uit te spreken of boven water te laten komen omdat hij intuïtief voelt dat hij dan niet meer zo aardig gevonden wordt door de ouder.

Dit risico loopt een kind liever niet omdat het weet dat het afhankelijk is van zijn ouders en alles over heeft om de liefde van de ouders te behouden. Ook al offert hij zichzelf daarvoor op.

Dit verdriet is dan ook ver weggestopt.
De relatie moeder- zoon, en vader- dochter is cruciaal in het leven van een kind, daar het kind juist de ouder van het andere geslacht voor zich wil winnen.( Tussen de 2 en 3 jaar.) De mate waarin dit is gelukt is veelzeggend voor de latere omgang met de partner. De pijn hierover staat vaak tussen twee partners in. Het gevoel van niet goed genoeg te zijn, niet te voldoen aan het beeld van je moeder of vader is een pijnlijke ervaring die uiteindelijk tussen jou en je partner komt te staan. Bewust worden van die pijn en het verwerken is de oplossing voor een gezonde relatie. Door samen te werken aan je relatie (Relatietherapie) verdiep je het contact en ontstaat er een relatie op een ander niveau met een andere communicatie. Info: Liefdesrelaties

Uiteindelijk is het de bedoeling dat je niet een partner kiest om jouw behoeftes en tekortkomingen te vervullen maar om je eigen individualiteit te delen met de ander.